Szafirek Armeński Muscari Armeniacum 50 cebulek
zwany inaczej:
Muscari Armeniacum
Szafirek Armeński jako gatunek pochodzi z Azji mniejszej. W europejskim klimacie rośnie okazale w szklarniach, tunelach jak i przy domowych ogrodach. Roślina cebulowa pochodzi z rodziny hiacyntowatych. Kwiaty nadają się do wazonów, gdyż po ścięciu na długo zatrzymują świeżość. Szafirki posiadają kwiaty w kształcie kuli łącząc się w grona o długości do 8 cm, zaś liście zagięte koloru ciemno zielonego.
STANOWISKO
Szafirki lubią miejsca w pełni nasłonecznione lub półcieniste, osłonięte od wiatru. Większość gatunków sadzimy na rabatach , a także w ogródkach skalnych.
GLEBA
Najlepiej rosną na glebie próchniczej, żyznej, przepuszczalnej zasobnej w wapń oraz dostatecznie wilgotnej. Na ziemiach ciężkich wymagany jest drenaż podłoża.
SADZENIE
Cebule można wysadzać od września do listopada na głębokość 5-8cm. Na zimę rabatę z jaskrami ściółkujemy torfem lub trocinami. (można sadzić także w sierpniu).
Odstęp między cebulkami powinien wynosić od 12 do 15 cm.
PIELĘGNACJA
Wymagają starannego odchwaszczania i podlewania w okresach suszy. Na ubogich glebach dokarmiamy nawozami wieloskładnikowymi 2 -3 razy w okresie intensywnego wzrostu. Po kwitnieniu obcinamy kwiatostany, by nie zawiązały się nasiona, gdyż wtedy roślina będzie gromadzić energię na drugi rok by znów zakwitnąć.
SZKODNIKI I CHOROBY:
Zagrożeniem dla szafirków są szkodniki takie jak: krety, nornice
ZIMOWANIE
Odporna na mróz
WYKOPYWANIE I PRZECHOWYWANIE
Cebule wykopujemy co 2-3 lata w lipcu, po uschnięciu liści, następnie suszymy i oczyszczamy. Do czasu sadzenia przechowujemy w koszykach w suchym , przewiewnym pomieszczeniu.
Wysokość rośliny od 15 do 25cm.
C…………5 –
M………7 –